پای کلام صاحب عبقات
مرحوم علامه میرحامدحسین در صفحه ۱۹۰ نسخه سنگی مجلد حدیث طیر عبارتی از تحفه اثنا عشریه نقل می‌کنند (۵۲ ب – ۵۳ الف): کید هفتادم آنکه افترا کنند بر اهل سنّت که ایشان [می‌گویند که شخصی] سنی نمی‌شود تا آنکه در دل او بقدر بیضۀ کبک یا ماکیان بغض امیرالمؤمنین جا [گیرد] و اصل این افترا اینست که بعضی علمای ایشان این لفظ را از علی بن الجهم بن بدر بن الجهم القرشی روایت کرده‌اند و او از اشرار نواصب بود که بنا بر مصلحت تسنّن ظاهر می‌کرد و تستّر می‌نمود و مقصد او تا بود تحریف مردم از امیرالمؤمنین بود.
هر چند دهلوی سعی دارد از این حقیقت فرار کند ولی این مطلب را بزرگانی از شیعه هم نقل کرده‌اند. به عنوان نمونه علامه مجلسی در بحار الانوار (۴۹ / ۲۶۱ حدیث اول و دوم) از علل الشرائع شیخ صدوق نقل می‌کند:… انما کانت عداوة احمد بن حنبل مع علی بن ابی طالب علیه السلام ان جده ذا الثدیة الذی قتله علی بن ابی طالب علیه السلام یوم النهروان کان رئیس الخوارج… علی بن حثرم یقول کنت فی مجلس احمد بن حنبل فجری ذکر علی بن ابی طالب علیه السلام فقال لا یکون الرجل سنیا حتی یبغض علیا قلیلا. قال علی بن حثرم فقلت لا یکون الرجل سنیا حتی یحب علیا علیه السلام کثیرا… فضربونی و طردونی من المجلس.
البته به برخی از طبع های علل الشرائع که مراجعه کردم (ص ۶۲۳ ح ۲۳ – ۲۵ کتابخانه بنیاد) مطلب تفاوت است هم سنداً هم متناً و چنین آمده: لا یکون الرجل مجرما حتی یبغض علیا قلیلا… همچنین مراجعه شود به کتاب جامع الاحادیث النبویة ص ۲۸۶ تألیف جعفر بن احمد بن علی قمی.
